2014 yılının TÜİK raporları açıklandı. Rapora bakıldığında bir önceki yıla göre evlenme oranları genel olarak %0,6 azalırken, boşanma oranları %1,6 oranında artarak 125 305’e yükselmiştir. Ancak bu genel tablo içinde ilgi çekici olan şey, “son 14 yılda 60 yaş üstü 107 bin 777 erkek ve 25 bin 724 kadın olmak üzere toplam 133 bin 501 yaşlının “ evlenmiş olmasıdır. Bu tablo ister istemez, akıllara yaşlı nüfusun evlenme oranının neden arttığı sorusunu getiriyor. Bunun sosyolojik, psikolojik ve fizyolojik nedenleri söz konusudur.

SOSYOLOJİK:

Türkiye gibi hızlı iç göç yaşayan ülkelerde, bu göçün hızına paralel olarak şehirleşme de artmaktadır.  Şehirleşme ise beraberinde bireylerin yalnızlığını getirmektedir. Ancak bu durumdan en çok muzdarip olanlar hiç şüphesiz yaşlılardır. Çünkü genç ve yetişkin bireyler iş ve sosyal hayatın içinde oldukları için belli bir noktaya kadar yalnızlıkları hissetmeyebiliyorlar. Veya uyum yetenekleri oranında belirli bir zaman sonra kent ortamına uyum sağlayıp, toplumun bir parçası haline geliyorlar. Ancak yaşlı nüfus ve uyum sorunu yaşamakta hem de iş ortamına uzak olduğu için zamanının büyük bir kısmını evde yalnız başına geçirmek zorunda kalmaktadır. Kentlerde geniş aile yapısı çözülüp yerini çekirdek aileye bıraktığı için, zaten az olan hane halkı,  çocuklar okulda,  kadın-erkek de ev dışında çalıştığı için,  yaşlıları yalnız bırakmaktadır.

Köyde ve kırsal bölgelerde kahve kültürü veya komşuluk kültürü hala devam ettiği için, eşini kaybeden veya boşanan yaşlılar, yalnızlıklarını bir nebze de olsa oralarda unutabilmektedirler. Ancak kentler de bu imkân yok. Özellikle mal, mülk ve eşya veya geniş aile veya arkadaş çevresi ile sıkı bağ kuran,  onlara bağlı kalarak hayatını sürdüren yaşlı kuşakta, her an her şeyin değiştiği kent ortamında bağ kuramamak büyük bir boşluk duygusu oluşturuyor. Bunun için de  yaşlılar bağlanma ve paylaşma ihtiyaçlarını gidermek için belirli bir yaşın üstünde olmalarına karşı evlenmeyi tercih edebilmektedirler.

Modernizmin Getirdiği Bireysellik Anlayışı Yaşlıları Evlenmeye Mecbur Ediyor

Modernizmin getirdiği hayat anlayışı, daha çok sosyalleşme yerine bireyselliği, grup dayanışması yerine kendi ayakları üzerine durmayı, zorunlu kılmaktadır. Çocuk ve yetişkinler gün içinde sosyal ortamlara girip sosyallik ihtiyaçlarını kısmen de olsa doyurdukları için,  akşamları eve geldiklerinde kendi köşelerine çekilip  bireysel takılmayı tercih etmektedirler. Aynı zamanda sosyalliğini yaşayan ve modern hayat sistemi nedeniyle daima yapacak ve bitirecek işleri olan insan, yalnız kalıp bir şeyler yapma ihtiyacı da duyabilmektedir.

Bu durum iyi dengelenemediği zaman kişileri aynı zamanda bencil de yapabilmektedir. İnsanlar, rahatlıkla kendi duygu ve düşüncelerini, ihtiyaç ve önceliklerini diğerlerine tercih edebilmektedirler. Evin erkeği veya hanımı, kariyerini, iş hayatındaki başarısını, daha fazla para kazanmayı diğerlerine daha fazla zaman ayırmaya, onlarla ilgilenmeye tercih edebilmektedirler. Çocuklar, daha uygun bir odada,  her türlü imkânlar içinde rahatsız edilmeden, özgürce yaşamayı, ders çalışmayı, müzik dinlemeyi daha çok önemseyebilmektedirler. Bu da aile ile birlikte yaşayan ve eşini kaybeden yaşlı için daha fazla yalnızlık anlamına gelmektedir. Sosyalleşme imkânı bulamadığı için, yaşama karşı bıkkınlık, monotonluk duygusu yaşamaktadır. Aile ve Sosyal Politikalar eski bakanı Fatma Şahin’in de dediği gibi,” Bireysellik yalnızlaştırıyor, yalnızlık mutsuzlaştırıyor. Bu durumda  evlenerek iletişim kurmak, sosyalleşmek, birileriyle etkileşim içinde bulunarak bunlardan kurtulmayı düşünmektedir.

Ayrıca, artan refah seviyesinden dolayı yaşlılar da kendi özel evleri dışında, çocuklarının bile evi olsa, başka bir yerde rahat etmemektedirler. Zaman zaman medyaya da yansıdığı gibi, zor şartlar da bile olsa köylerinde tek başlarına yaşayıp da, kentte oturan çocuklarının yanına taşınmak istemeyen birçok yaşlıyı görmekteyiz. Rahat yaşama alışkanlığı, eşlerini kaybettiklerin de onların bir başkasının yanında kalmalarını zorlaştırmaktadır. Bir anlamda bireysellik de diyeceğimiz bu durum da yaşlıların evlenip kendi evlerinde yaşamak istemelerinde ekili olmuş olabilir.

İnsanın psikolojik doğasına en uygun yaşam biçimi tarzı evliliktir.

Öncelikle şunu vurgulamak gerekir ki,  insanın psikolojik doğasına en uygun yaşam biçimi tarzı evliliktir. Çünkü her ne kadar bazen iki insanın bir arada yaşaması zor olsa ve bu çerçevede sorunlar yaşansa da insan doğası gereği tek başına mutlu olması zordur, hatta imkânsızdır. Çünkü insan sosyal bir varlıktır, her zaman iletişim kurmaya, paylaşmaya ihtiyacı vardır. Evlilik ve mutlu bir aile hayatı asgari düzeyde de olsa kişinin bu çerçevedeki tüm ihtiyaçlarını gideriyor.

İnsanın temel bir ihtiyacı  olan evlik konusunda toplumda yanlış bir algı da söz konusudur. Şöyle ki, evliliğin sadece yemek, içmek, barınma ve cinsellik gibi maddi ihtiyaçların meşru bir zeminde giderilmesine yönelik olduğu düşünülmektedir. Oysaki evlilik soyut ihtiyaçlarımızı da gideren önemli bir kurumdur. Evliliğin bu yönü genellikle görülmeyip, göz ardı edilmektedir.  Bunlar kişinin, sosyal ve duygusal paylaşma, sevgi, aşk, güven duyma, dayanışma içinde olma, iletişim kurma gibi psikolojik ihtiyaçlarıdır.   Bunlara tıp literatüründe “Psikospiritüel ihtiyaçlar” da denilmektedir.

Bu Psikospiritüel ihtiyaçların giderilmesine yaşlılar gençlerden daha fazla arzu etmektedirler. İnsan yaratılışı gereği, mutluluğu da mutsuzluğu da paylaşmak ister. Bu durum insanın sosyal bir varlık olduğunu tek başına yaşayamayacağını göstermektedir. Yaşlı insanların “eşim olmazsa ben ne yaparım” sözünü söyleten etken, duygusal noktada paylaşım ihtiyacıdır. Yaş ilerledikçe bu ihtiyaç daha fazla olmakta. Çünkü bunları aile dışında gidermeleri her zaman mümkün değildir. Bu da onları ileri yaşlarda bile olsalar, evlenmeye götürmektedir.

Özellikle uzun süren bir evlilik yaşamından sonra eşini kaybeden yaşlıların bir travma yaşadıkları söylenebilir. Çünkü uzun süre bu kaybı kabullenmez, hatta sofraya ısrarla bir tabak daha fazla koyma, tek başlarına kaldıklarında vefat eden eşleriyle konuşma, kalabalık içinde onları gördüklerini ifade etme sıklıkla görülen bir psikolojik durumdur. Bu paylaşmanın gerçek olmadığının farkına varmak da ayrı bir sorun oluşturmaktadır. Bu durumda evlenip, duygu ve düşüncelerini yakın hissettiği birisiyle paylaşmak istemesi onun doğası gereğidir.

-          Yaşlıların evlenmesi normal mi?

Toplumda yaşlıların evlenmesi ile ilgili, eskiye oranla değişse de, yanlış bir algı söz konusudur. Çünkü yaşlılık denilince akla, fiziksel yetersizliği olan ve cinsel potansiyeli kalmayan kişiler geldiği için yaşlılıkta evliliğe ihtiyaç olmadığı düşünülmektedir. Yukarıda da söylediğim gibi, evlilik kişinin sadece cinsel ihtiyaçlarını meşru bir zeminde gidermesini sağlamaz, psikolojik ve sosyal ihtiyaçlarını da giderir. Kaldı ki, cinsellik yemek yeme, su içme, uyuma gibi temel insani ihtiyaçlardan biridir, böyle bir olguyu yaşlılar için yok saymak gerçekçi bir yaklaşım değildir. Çünkü yaşlı olsa da her insanın rahatlamaya, gevşemeye, arzulamaya, arzulanmaya, cinsel haz alıp vermeye, ruhunu ve bedenini özgürce paylaşmaya ihtiyacı vardır. Nitekin CİSED’in yaşlıların cinsel yaşamları ve potansiyelleri üzerine yaptırdığı bir araştırmanın sonuçlarına göre, hızında bir yavaşlama olsa bile kişilerin ölünceye kadar cinsel yaşamı devam etmektedir. Yaşlılık sürecinin cinselliğe ilginin azalmasında etkili  olabileceğinin altını çizen CİSED Başkanı Uzman Psikolojik Danışman Dr. Cem Keçe’ye göre; “”Ancak yaşlanan kişilerin cinselliğe ilgisi devam edebilir. Yaşlı olarak kabul edilen 65 yaş ve üstü kişilerde yaptığımız Yaşlılık ve Cinsellik Anketi çalışmamıza göre erkeklerin %55′nin, kadınların ise %35′nin cinsel arzularının ve beklentilerinin yaşlanmaya rağmen devam ettiğini gördük”, diyerek bu konudaki yanlış algıyı da ortaya koymaktadır. Dolayısıyla yaşlıların da evlenmesi, gençlerin evlenmesi kadar normaldir.

YAŞLI EVLİLİĞİ NORMALLEŞTI

Burada toplumun yaşlı evliliğine bakışındaki değişimden de söz etmek gerekir. Artık toplum yaşlı evliliğini daha normal görmeye başladı.  Biraz da modern hayat koşulları, örneğin kadınların daha fazla iş yaşamına katılması, erkelerin yoğun iş temposu, yaşların evde bakımını zorlaştırdığı için, çocuklar yaşlı anne ve babalarının evlenmesine taraf olmaktadırlar. Eskiden yaşlı anne veya babanın evlenmesi önünde büyük bir engel olan çocukların karşı çıkması sorunu da ortadan büyük oranda kalktığı için yaşlıların evlenmesi daha da kolaylaşmıştır. Eskiden anne veya babalarının evlenmesine karşı çıkan çocuklar şimdi, televizyonlardaki evlenme programlarına onların adına kendileri başvuruyor, eş seçimini de beraber yapıyorlar.

Bu arada televizyondaki evlenme programlarının da toplumun yaşlı evliliğine bakışının değişmesinde etkili olduğu söylenebilir. Bu tarz programlar, ülkemizin temel evlenme kültürüne uygun olmasa da, sıklıkla gündeme geldiği için yaşlı evliliğine bakışı normalleştirmiştir. Daha önceleri en yakınlarına bile evlilikten söz etmeye çekinen yaşlılar, şimdi büyük bir özgüvenle televizyona çıkıp eş aradıklarını ifade ediyorlar.

-          Yaşlı Erkeklerin kadınlara oranla daha çok evlenmesi

-          Erkeklerin kadınların  oranla daha fazla evlenmek istemesi fizyolojik, psikolojik  açıdan evlenmeye daha fazla ihtiyaç duymalarından kaynaklanıyor. Çünkü yaşlı kadın ev içinde ve komşularla beraber sosyal ve duygusal  paylaşım ihtiyacını giderebileceği gibi, kendi maddi ihtiyaçlarını da, yeme, içme, ütü, çamaşır vb, kendisi yapabilmektedir. Oysaki erkek, ataerkil toplumlarda ev işlerini hiç yapmadığı gibi, bunu tamamen kadının görevi olarak da gördüğü için, istese bile yapmakta zorlanmaktadır. Bundan dolayı, yaşlı erkek evlenerek, hem maddi hem de psikolojik ve fizyolojik ihtiyaçlarını gidermek istemektedir.

Ayrıca yaşlılar genellikle ev dışına fazla çıkmadıkları  için tek başlarına gelin veya kızlarıyla gün boyu ev ortamında kalmaktan rahatsız olmaktadırlar. Kadınlar için fazla bir sorun teşkil etmeyen bu durum erkek için büyük bir sıkıntı vesilesi olmaktadır. Bu da onu evlenmeye yönelendiren önemli bir faktördür.

Ayrıca araştırmalar da göstermiştir ki, erkeğin cinsel potansiyeli ve cinsel ilgisi kadınlara göre %50 civarında daha fazladır. Bu da daha fazla erkeğin evlenmek istemesinde etkilidir.2014 yılının TÜİK raporları açıklandı. Rapora bakıldığında bir önceki yıla göre evlenme oranları genel olarak %0,6 azalırken, boşanma oranları %1,6 oranında artarak 125 305’e yükselmiştir. Ancak bu genel tablo içinde ilgi çekici olan şey, “son 14 yılda 60 yaş üstü 107 bin 777 erkek ve 25 bin 724 kadın olmak üzere toplam 133 bin 501 yaşlının “ evlenmiş olmasıdır. Bu tablo ister istemez, akıllara yaşlı nüfusun evlenme oranının neden arttığı sorusunu getiriyor. Bunun sosyolojik, psikolojik ve fizyolojik nedenleri söz konusudur.

SOSYOLOJİK:

Türkiye gibi hızlı iç göç yaşayan ülkelerde, bu göçün hızına paralel olarak şehirleşme de artmaktadır.  Şehirleşme ise beraberinde bireylerin yalnızlığını getirmektedir. Ancak bu durumdan en çok muzdarip olanlar hiç şüphesiz yaşlılardır. Çünkü genç ve yetişkin bireyler iş ve sosyal hayatın içinde oldukları için belli bir noktaya kadar yalnızlıkları hissetmeyebiliyorlar. Veya uyum yetenekleri oranında belirli bir zaman sonra kent ortamına uyum sağlayıp, toplumun bir parçası haline geliyorlar. Ancak yaşlı nüfus ve uyum sorunu yaşamakta hem de iş ortamına uzak olduğu için zamanının büyük bir kısmını evde yalnız başına geçirmek zorunda kalmaktadır. Kentlerde geniş aile yapısı çözülüp yerini çekirdek aileye bıraktığı için, zaten az olan hane halkı,  çocuklar okulda,  kadın-erkek de ev dışında çalıştığı için,  yaşlıları yalnız bırakmaktadır.

Köyde ve kırsal bölgelerde kahve kültürü veya komşuluk kültürü hala devam ettiği için, eşini kaybeden veya boşanan yaşlılar, yalnızlıklarını bir nebze de olsa oralarda unutabilmektedirler. Ancak kentler de bu imkân yok. Özellikle mal, mülk ve eşya veya geniş aile veya arkadaş çevresi ile sıkı bağ kuran,  onlara bağlı kalarak hayatını sürdüren yaşlı kuşakta, her an her şeyin değiştiği kent ortamında bağ kuramamak büyük bir boşluk duygusu oluşturuyor. Bunun için de  yaşlılar bağlanma ve paylaşma ihtiyaçlarını gidermek için belirli bir yaşın üstünde olmalarına karşı evlenmeyi tercih edebilmektedirler.

Modernizmin Getirdiği Bireysellik Anlayışı Yaşlıları Evlenmeye Mecbur Ediyor

Modernizmin getirdiği hayat anlayışı, daha çok sosyalleşme yerine bireyselliği, grup dayanışması yerine kendi ayakları üzerine durmayı, zorunlu kılmaktadır. Çocuk ve yetişkinler gün içinde sosyal ortamlara girip sosyallik ihtiyaçlarını kısmen de olsa doyurdukları için,  akşamları eve geldiklerinde kendi köşelerine çekilip  bireysel takılmayı tercih etmektedirler. Aynı zamanda sosyalliğini yaşayan ve modern hayat sistemi nedeniyle daima yapacak ve bitirecek işleri olan insan, yalnız kalıp bir şeyler yapma ihtiyacı da duyabilmektedir.

Bu durum iyi dengelenemediği zaman kişileri aynı zamanda bencil de yapabilmektedir. İnsanlar, rahatlıkla kendi duygu ve düşüncelerini, ihtiyaç ve önceliklerini diğerlerine tercih edebilmektedirler. Evin erkeği veya hanımı, kariyerini, iş hayatındaki başarısını, daha fazla para kazanmayı diğerlerine daha fazla zaman ayırmaya, onlarla ilgilenmeye tercih edebilmektedirler. Çocuklar, daha uygun bir odada,  her türlü imkânlar içinde rahatsız edilmeden, özgürce yaşamayı, ders çalışmayı, müzik dinlemeyi daha çok önemseyebilmektedirler. Bu da aile ile birlikte yaşayan ve eşini kaybeden yaşlı için daha fazla yalnızlık anlamına gelmektedir. Sosyalleşme imkânı bulamadığı için, yaşama karşı bıkkınlık, monotonluk duygusu yaşamaktadır. Aile ve Sosyal Politikalar eski bakanı Fatma Şahin’in de dediği gibi,” Bireysellik yalnızlaştırıyor, yalnızlık mutsuzlaştırıyor. Bu durumda  evlenerek iletişim kurmak, sosyalleşmek, birileriyle etkileşim içinde bulunarak bunlardan kurtulmayı düşünmektedir.

Ayrıca, artan refah seviyesinden dolayı yaşlılar da kendi özel evleri dışında, çocuklarının bile evi olsa, başka bir yerde rahat etmemektedirler. Zaman zaman medyaya da yansıdığı gibi, zor şartlar da bile olsa köylerinde tek başlarına yaşayıp da, kentte oturan çocuklarının yanına taşınmak istemeyen birçok yaşlıyı görmekteyiz. Rahat yaşama alışkanlığı, eşlerini kaybettiklerin de onların bir başkasının yanında kalmalarını zorlaştırmaktadır. Bir anlamda bireysellik de diyeceğimiz bu durum da yaşlıların evlenip kendi evlerinde yaşamak istemelerinde ekili olmuş olabilir.

İnsanın psikolojik doğasına en uygun yaşam biçimi tarzı evliliktir.

Öncelikle şunu vurgulamak gerekir ki,  insanın psikolojik doğasına en uygun yaşam biçimi tarzı evliliktir. Çünkü her ne kadar bazen iki insanın bir arada yaşaması zor olsa ve bu çerçevede sorunlar yaşansa da insan doğası gereği tek başına mutlu olması zordur, hatta imkânsızdır. Çünkü insan sosyal bir varlıktır, her zaman iletişim kurmaya, paylaşmaya ihtiyacı vardır. Evlilik ve mutlu bir aile hayatı asgari düzeyde de olsa kişinin bu çerçevedeki tüm ihtiyaçlarını gideriyor.

İnsanın temel bir ihtiyacı  olan evlik konusunda toplumda yanlış bir algı da söz konusudur. Şöyle ki, evliliğin sadece yemek, içmek, barınma ve cinsellik gibi maddi ihtiyaçların meşru bir zeminde giderilmesine yönelik olduğu düşünülmektedir. Oysaki evlilik soyut ihtiyaçlarımızı da gideren önemli bir kurumdur. Evliliğin bu yönü genellikle görülmeyip, göz ardı edilmektedir.  Bunlar kişinin, sosyal ve duygusal paylaşma, sevgi, aşk, güven duyma, dayanışma içinde olma, iletişim kurma gibi psikolojik ihtiyaçlarıdır.   Bunlara tıp literatüründe “Psikospiritüel ihtiyaçlar” da denilmektedir.

Bu Psikospiritüel ihtiyaçların giderilmesine yaşlılar gençlerden daha fazla arzu etmektedirler. İnsan yaratılışı gereği, mutluluğu da mutsuzluğu da paylaşmak ister. Bu durum insanın sosyal bir varlık olduğunu tek başına yaşayamayacağını göstermektedir. Yaşlı insanların “eşim olmazsa ben ne yaparım” sözünü söyleten etken, duygusal noktada paylaşım ihtiyacıdır. Yaş ilerledikçe bu ihtiyaç daha fazla olmakta. Çünkü bunları aile dışında gidermeleri her zaman mümkün değildir. Bu da onları ileri yaşlarda bile olsalar, evlenmeye götürmektedir.

Özellikle uzun süren bir evlilik yaşamından sonra eşini kaybeden yaşlıların bir travma yaşadıkları söylenebilir. Çünkü uzun süre bu kaybı kabullenmez, hatta sofraya ısrarla bir tabak daha fazla koyma, tek başlarına kaldıklarında vefat eden eşleriyle konuşma, kalabalık içinde onları gördüklerini ifade etme sıklıkla görülen bir psikolojik durumdur. Bu paylaşmanın gerçek olmadığının farkına varmak da ayrı bir sorun oluşturmaktadır. Bu durumda evlenip, duygu ve düşüncelerini yakın hissettiği birisiyle paylaşmak istemesi onun doğası gereğidir.

-          Yaşlıların evlenmesi normal mi?

Toplumda yaşlıların evlenmesi ile ilgili, eskiye oranla değişse de, yanlış bir algı söz konusudur. Çünkü yaşlılık denilince akla, fiziksel yetersizliği olan ve cinsel potansiyeli kalmayan kişiler geldiği için yaşlılıkta evliliğe ihtiyaç olmadığı düşünülmektedir. Yukarıda da söylediğim gibi, evlilik kişinin sadece cinsel ihtiyaçlarını meşru bir zeminde gidermesini sağlamaz, psikolojik ve sosyal ihtiyaçlarını da giderir. Kaldı ki, cinsellik yemek yeme, su içme, uyuma gibi temel insani ihtiyaçlardan biridir, böyle bir olguyu yaşlılar için yok saymak gerçekçi bir yaklaşım değildir. Çünkü yaşlı olsa da her insanın rahatlamaya, gevşemeye, arzulamaya, arzulanmaya, cinsel haz alıp vermeye, ruhunu ve bedenini özgürce paylaşmaya ihtiyacı vardır. Nitekin CİSED’in yaşlıların cinsel yaşamları ve potansiyelleri üzerine yaptırdığı bir araştırmanın sonuçlarına göre, hızında bir yavaşlama olsa bile kişilerin ölünceye kadar cinsel yaşamı devam etmektedir. Yaşlılık sürecinin cinselliğe ilginin azalmasında etkili  olabileceğinin altını çizen CİSED Başkanı Uzman Psikolojik Danışman Dr. Cem Keçe’ye göre; “”Ancak yaşlanan kişilerin cinselliğe ilgisi devam edebilir. Yaşlı olarak kabul edilen 65 yaş ve üstü kişilerde yaptığımız Yaşlılık ve Cinsellik Anketi çalışmamıza göre erkeklerin %55′nin, kadınların ise %35′nin cinsel arzularının ve beklentilerinin yaşlanmaya rağmen devam ettiğini gördük”, diyerek bu konudaki yanlış algıyı da ortaya koymaktadır. Dolayısıyla yaşlıların da evlenmesi, gençlerin evlenmesi kadar normaldir.

YAŞLI EVLİLİĞİ NORMALLEŞTI

Burada toplumun yaşlı evliliğine bakışındaki değişimden de söz etmek gerekir. Artık toplum yaşlı evliliğini daha normal görmeye başladı.  Biraz da modern hayat koşulları, örneğin kadınların daha fazla iş yaşamına katılması, erkelerin yoğun iş temposu, yaşların evde bakımını zorlaştırdığı için, çocuklar yaşlı anne ve babalarının evlenmesine taraf olmaktadırlar. Eskiden yaşlı anne veya babanın evlenmesi önünde büyük bir engel olan çocukların karşı çıkması sorunu da ortadan büyük oranda kalktığı için yaşlıların evlenmesi daha da kolaylaşmıştır. Eskiden anne veya babalarının evlenmesine karşı çıkan çocuklar şimdi, televizyonlardaki evlenme programlarına onların adına kendileri başvuruyor, eş seçimini de beraber yapıyorlar.

Bu arada televizyondaki evlenme programlarının da toplumun yaşlı evliliğine bakışının değişmesinde etkili olduğu söylenebilir. Bu tarz programlar, ülkemizin temel evlenme kültürüne uygun olmasa da, sıklıkla gündeme geldiği için yaşlı evliliğine bakışı normalleştirmiştir. Daha önceleri en yakınlarına bile evlilikten söz etmeye çekinen yaşlılar, şimdi büyük bir özgüvenle televizyona çıkıp eş aradıklarını ifade ediyorlar.

-          Yaşlı Erkeklerin kadınlara oranla daha çok evlenmesi

-          Erkeklerin kadınların  oranla daha fazla evlenmek istemesi fizyolojik, psikolojik  açıdan evlenmeye daha fazla ihtiyaç duymalarından kaynaklanıyor. Çünkü yaşlı kadın ev içinde ve komşularla beraber sosyal ve duygusal  paylaşım ihtiyacını giderebileceği gibi, kendi maddi ihtiyaçlarını da, yeme, içme, ütü, çamaşır vb, kendisi yapabilmektedir. Oysaki erkek, ataerkil toplumlarda ev işlerini hiç yapmadığı gibi, bunu tamamen kadının görevi olarak da gördüğü için, istese bile yapmakta zorlanmaktadır. Bundan dolayı, yaşlı erkek evlenerek, hem maddi hem de psikolojik ve fizyolojik ihtiyaçlarını gidermek istemektedir.

Ayrıca yaşlılar genellikle ev dışına fazla çıkmadıkları  için tek başlarına gelin veya kızlarıyla gün boyu ev ortamında kalmaktan rahatsız olmaktadırlar. Kadınlar için fazla bir sorun teşkil etmeyen bu durum erkek için büyük bir sıkıntı vesilesi olmaktadır. Bu da onu evlenmeye yönelendiren önemli bir faktördür.

Ayrıca araştırmalar da göstermiştir ki, erkeğin cinsel potansiyeli ve cinsel ilgisi kadınlara göre %50 civarında daha fazladır. Bu da daha fazla erkeğin evlenmek istemesinde etkilidir.